Fragment tekstu: PROLOG Kłopot ludzi jego pokroju polega na tym, że zdaje im się, że mogą olewać takich jak ja. Jak gdybym był zerem. Oni nie rozumieją, w jakim świecie dzisiaj żyjemy; tyle nieśmiałych dusz, które dopominają się o uwagę i szacunek. Był bardzo aroganckim młodym mężczyzną, skupionym wyłącznie na sobie.Było, minęło. Teraz jęczy, z ran na głowie leje się wartki strumień krwi, a żółte, rozbiegane oczka lampią, rozpaczliwie szukają jasności, jakiegoś sensu w otaczającej go, posępnej ciemności. Na pewno czuje się osamotniony.Próbuje coś wykrztusić. Co takiego?Pomocy. Policja. Pogotowie.A może prosi, żeby nie po głowie? Ale nie ma to już większego znaczenia, to drobny szczegół, bo i tak wypływa z niego życie: ludzkie istnienie sprowadzone do trzech P.Pan mnie odepchnął, proszę pana. Odrzucił. Oszukał i zepsuł moje stosunki z ukochaną. Już pana kiedyś widziałem. Dawno temu, leżał pan tak samo jak teraz. Czarny, złamany, umierający. Cieszyłem się wtedy tak samo, jak cieszę ...
Fragment tekstu: Książka dedykowana jest Shearerowi, Scrapowi, George'owi, Jimmy'emu, Deano, Mickeyowi, Tamowi, Simonowi, Milesowi, Scottowi i Crawfowi za to, że trzymali się razem, gdy rozchodziły się ich drogi klej (rzecz.) - nieczysta postać żelatyny, otrzymywana w efekcie gotowania odpadów zwierzęcych, wykorzystywana jako lepiszcze.Słownik XX wieku Chambersa 1. Gdzieś około 1970: Pan domu OKNA '70 Słońce wynurzyło się zza betonowego bloku naprzeciwko, promienie padły prosto na ich twarze. Daviego Gallowaya tak zaskoczyła niespodziewana jasność, że mało nie wypuścił stołu, który usiłował przenieść. W nowym mieszkaniu było już i tak dość gorąco, więc Davie czuł się jak egzotyczna roślina, więdnąca w przegrzanej cieplarni. To przez te okna, tak wielkie, że chłoną słońce, myślał, stawiając stół i patrząc na rozciągające się w dole osiedle.Davie czuł się jak cesarz tuż po koronacji, oglądający swoje włości. Nowe bloki robiły niezłe wrażenie, nie da się ukryć: całe błyszczały, gdy s...
