Fragment tekstu: PIERWSZY I Tytus ma siedem lat. Jego granice wyznacza Gormenghast. Wykarmiły go cienie, odłączono go od piersi niejako na sieci obrzędów, w uszach ma echa, w oczach kamienny labirynt, lecz mimo to w jego ciele jest coś innego - coś innego niż to cieniste dziedzictwo. Jest bowiem przede wszystkim dzieckiem.Obrządek, potężniejszy niż cokolwiek wymyślonego przez człowieka, walczy przeciwko zakotwiczonej ciemności. Obrządek krwi, wrzącej krwi. Owe odruchy wrażliwości niczego nie zawdzięczają przodkom, lecz niedołężnym chmarom dzieci ziemi, liczonym na tryliony.Dar promiennej krwi. Krwi, co się śmieje, gdy zasady mruczą: "Płacz". Krwi, co boleje, gdy zmurszałe prawa kraczą: "Raduj się!" O, mała rewolucjo pośród wielkich cieni! * Tytus siedemdziesiąty siódmy. Dziedzic rozsypującej się wieży, morza pokrzyw, królestwa rudej rdzy, śladów obrzędów odciśniętych po kostki w kamieniu.Gormenghast.Zamknięty w sobie i podupadły duma w cieniu; pradawna budowla; wieże - cały obszar...
Fragment tekstu: NOTA WYDAWCY Powieść Tytus sam została opublikowana w 1959 roku z maszynopisu sporządzonego na podstawie notatników, w których Mervyn Peake zwykle pisał. Niedawne badania rękopisów wykazały, że wersja z roku 1959 była niekompletna, toteż w obecnym poprawionym wydaniu przywrócono rozmaite opuszczone fragmenty tekstu. Dotyczy to w szczególności rozdziału 24 (całkiem nowy epizod) oraz rozdziałów 77, 89, jak również 99 i pozostałych, gdzie w znacznym stopniu uzupełniono tekst opublikowany wcześniej. Wydając książkę ponownie, wydawcy stwierdzają z zadowoleniem, iż postępują zgodnie z intencjami autora i wraz z panią Maeve Peake wyrażają podziękowania panu Langdonowi Jonesowi, który spędził mnóstwo czasu, pracowicie i dokładnie porównując rozmaite wersje oraz odkrywając prawdziwe intencje autora. Uwagi pana Langdona Jonesa:Gdy zająłem się rekonstrukcją powieści Tytus sam, posługiwałem się trzema różnymi wersjami. Najważniejszy z nich był maszynopis pierwotnie przedstawion...
