Fragment tekstu: WstępPrzede wszystkim niech mi wolno będzie podziękować wam, drodzy czytelnicy, za to, że kupiliście moją drugą książkę. Sukces pierwszej, opublikowanej w 1994 roku Mamuśki, nadzwyczaj mnie zaskoczył i za to chciałbym podziękować nie tylko wam, czytelnikom, ale także księgarzom i wydawcom.Po ukazaniu się Mamuśki najbardziej wzruszyli mnie ludzie, dla których - jak sami mówili - była to pierwsza przeczytana w życiu książka. Jeśli ty, czytelniku, do nich należysz, to mam nadzieję, że ta jest druga. Ufam, iż odkryłeś radość, jaką może nieść książka, i zechcesz radować się tysiącami kolejnych książek, cudownych, tajemniczych, wesołych i budzących grozę, książek, które stoją na półkach w księgarniach i szepczą każdemu, kto je mija: "mnie wybierz, mnie!"Gdy miałem niecałe dziewięć lat, poznałem piękno czytania. Młody nauczyciel w mojej szkole, Billy Flood, podarował mi zniszczony egzemplarz Wyspy skarbów. I nauczyciel, i książka na zawsze zmienili moje życie. Nic bardziej o...
Fragment tekstu: By powitać Sarah-Mary Brownei pożegnać Ritę Fitzsimons.Brak mi Ciebie bardziej, niż mogą to wyrazić słowa. WstępCzyżby mnie ktoś gdzieś kochał? Radość, jakiej doznałem, widząc książkę Urwisy na pierwszym miejscu list bestsellerów, mogła się tylko równać radości na widok Mamuśki tuż za nimi, na drugim miejscu. Dziękuję Wam z całego serca! Dzień przed wydaniem Urwisów zadebiutowałem jako dramaturg, reżyser teatralny i aktor w jednej osobie, w sztuce The Course, w Tivoli Theatre przy Francis Street. Nie sposób opisać, ile ciężkiej pracy włożyłem w to przedstawienie. Kiedy Dubliński Festiwal Teatralny odrzucił sztukę, poczułem się nagle wypalony i pusty. Usiadłem i parokrotnie przeczytałem tekst. Był naprawdę zabawny. Usiłowałem znaleźć w sztuce coś, co zaważyło na braku jej akceptacji, ale nic nie dostrzegłem. Mimo bijących w ponure bębny ostrzeżeń ze strony tych, którym wydawało się, że znają Wasze gusta, postanowiliśmy nie zrażać się i wystawić sztukę w teatrze. Od...
