Fragment tekstu: Jeden Proszę sobie tylko wyobrazić chłodny, słoneczny dzień, piętrzące się wysoko cumulusy suną na południowy wschód, cienie pełzną ich śladem po łąkach, gdzie trawa czeka na ostatni tego roku pokos. Wąska droga wśród pól, konny wóz, na nim dwoje siedzących obok siebie staruszków w odświętnych strojach. Jadą do miasta na pogrzeb swojej dorosłej córki. Żadne się nie odzywa, chociaż gdyby przyjrzeć się uważniej, dałoby się zauważyć, że wargi staruszki nieustannie się poruszają, bez końca powtarzając bezgłośnie kilka tych samych słów. To od niej wyszedł plan, zrodzony w ciągu długich tygodni konania córki, by uratować wnuki - zabrać je z domu pozbawionego matki. Żeby zabrać całą trójkę ze sobą na gospodarstwo. Powtarzała w myślach wszystko, co powie, sama nie zdając sobie sprawy, że wargi układają się w słowa. Mąż też niczego nie zauważył.I wyobraźcie sobie jeszcze coś takiego: trochę później, po południu tego samego długiego dnia, dwie wnuczki, starsze, wspólnie się za...
